Waarom Suriname bij de CONCACAF speelt en niet bij de CONMEBOL

Juni 19, 2021

Het is een door velen gestelde vraag, maar het zijn er weinig die weten hoe en waarom Suriname als Zuid-Amerikaans land is aangesloten bij de Confederation of North, Central American and Carribean Association Football (CONCACAF).

Historie

Één van de eerste pogingen om het voetballen in Suriname van de grond te krijgen werd rond het jaar 1900 gemaakt door Johan Bendter.

Hij was de zoon van de directeur van plantage Berlijn in het district Commewijne.

Ondanks de massale support, kende hij geen succes bij zijn poging.

Vervolgens was het Frits Hirschmann, de eerste uit het Koninklijk Nederlands-Indisch (KNIL) leger afkomstige commandant die het leger in Suriname onder zijn hoede kreeg, die in 1909 met zijn poging wel succesvol was.

Hij zag in voetbal een manier van militaire sport, vanwege het inzicht, de snelheid en behendigheid die ervoor nodig zijn.

Met dit doel voor ogen schreef hij op 6 September 1909 een nota naar de gouverneur van Suriname Dirk Fock waarin hij voorstelde om het Eenheidsplein (Gouvernementsplein) vrij te geven voor het voetballen. Gouverneur Fock ging hiermee akkoord.

In hetzelfde jaar richtte Frits Hirschmann de Militaire Voetbal Club (MVJC) op.

MVJC was de eerste officiële voetbalclub in Suriname en speelde daarmee een grote rol in de ontwikkeling van het voetbal in het land.

Andere militaire clubs uit de beginjaren van het voetbal in Suriname zijn onder meer Zeelandia, Concordia en UDI (Uitspanning Door Inspanning).

Deze clubs werden uiteindelijk allemaal ontbonden, waarbij MVJC in 1926 ten onder ging.

Bekende oud-spelers van MVJC zijn onder meer Steenlage, van Lint, Rijzenbrei, Remens, Dijkstra, Bulting, Greeneveld, van der Elst, Rovers, J. Arentz, Graat, Donckers, Smit, Kroes, Lijssen, de Roo, Meyer, Dijkstra, Smeulders en Blom.

SVB

Voordat de SVB werd opgericht, was er al een bond met dezelfde naam.

Deze werd in 1914 opgericht voor de duur van drie jaar.

Op 1 oktober 1920 werd er opnieuw een bond met deze naam opgericht. Met de oprichting van de huidige SVB kwam er een vaart in de ontwikkeling van het voetbal in Suriname.

Er werd in georganiseerd verband gevoetbald volgens de regels van de Nederlandse Voetbal Bond:

· Een wedstrijd duurde 2x25 minuten met 5 minuten rust.

· Er was een speciale commissie die scheidsrechters aanwees.

· Bij een gelijkspel werd er 10 minuten langer gespeeld. Was het nog steeds gelijk, besliste het lot.

Op 28 januari 1921 vond de eerste (officieuze) interland onder de SVB plaats tussen Suriname en Brits-Guyana. Suriname verloor met 1-2.

De SVB is sinds 1929 aangesloten bij de FIFA en is net als Guyana en Frans-Guyana niet aangesloten bij de regionale Zuid Amerikaanse CONMEBOL (Confederación Sudamericana de Fútbol), maar bij de CONCACAF (Confederation of North, Central American and Caribbean Association Football).

Vanwege de toenmalige geopolitiek en sterkere overeenkomst is Suriname indertijd op politieke gronden lid geworden van de CONCACAF. Hierdoor is Suriname cultureel en historisch gezien altijd meer betrokken geweest bij de kleine Caribische (ei)landen dan bij de grote Zuid Amerikaanse (buur)landen.

Ook was de Surinaamse sportpioneer Rudi André ‘(Ampie)’ Kamperveen één van de oprichters en in 1977 benoemd tot vice-president van de CONCACAF en in 1978 uitverkoren tot de eerste voorzitter van de in hetzelfde jaar opgerichte Carribean Football Union (CFU). En werd hij in 1980 verkozen tot vice-voorzitter van de FIFA. Daarmee werd hij de eerste Surinamer die als bestuurslid van een wereldsportorganisatie werd aangesteld.

De toenmalige FIFA-voorzitter João Havelange noemde hem ‘the one and only Mister FIFA’.

André Kamperveen

André Kamperveen maakte in de jaren 40 in Suriname furore bij MVV (Militaire Voetbal Vereniging) als goalgetter en spelmaker.

Hij speelde vele interlands voor het nationale elftal van Suriname en werd ook geselecteerd voor het Caribische elftal. Hij was ook één van de eerste Caribische voetballers in de profcompetitie van Brazilië. Hij kwam uit voor Paysandu Sport Club van Belèm.

In de jaren 50 vertrok Kamperveen naar Nederland, waar hij op het CIOS werd opgeleid tot sportleider en zich naast het voetballen in meerdere sporten specialiseerde, zoals judo, boksen, jiujitsu en basketbal.

Op een bepaald moment werd hij zowel voor het nationale basket- en het nationale voetbalteam opgeroepen. Hij was de eerste Surinamer die voetbalde in de hoogste divisie van Nederland, dat deed hij bij FC Haarlem.

In januari 1957 ging hij terug naar Paramaribo, met de intentie om de sport in Suriname op de kaart te zetten. Zijn ‘drive’ was het land en de samenleving.

Na de militaire machtsovername in 1980 dacht hij mogelijkheden voor vooruitgang van de sport en Suriname te zien en werd hij onderminister van sport en later minister van jeugd, sport en cultuur. Toen bleek dat de militairen niet van plan waren verkiezingen uit te schrijven en de democratie te herstellen, trad Ampie af en sloot zich aan bij de democratische, vreedzame protestbeweging.

Decembermoorden

Toen Ampie op 8 december 1982 gewelddadig werd gearresteerd, waarbij ook zijn honden werden doodgeschoten en handgranaten werden gebruikt, werd hij ernstig mishandeld en gedwongen een valse verklaring over een zogenaamde couppoging voor te lezen.

Hij was dusdanig mishandeld dat hij niet op de televisie in beeld werd gebracht.

Executie

In het 8 decemberstrafproces werden in de rechtszaal video-opnames vertoond, met beelden gemaakt op 8 december 1982 in het Fort Zeelandia.

Op de beelden was André Kamperveen in aanwezigheid van een intimiderend kijkende Desi Bouterse te zien als een aangeslagen, terneergeslagen en gebroken man. Zijn stoffelijk overschot toonde verwondingen in de kaakregio, fracturen van het dijbeen en 18 kogelinslagen in de borst.

De toenmalige bevelhebber Desi Bouterse, hield op 9 december 1982 op de televisie de bevolking voor dat Kamperveen en zijn lotgenoten ‘op de vlucht zijn neergeschoten’.

Ter nagedachtenis van André Kamperveen werd op 1 oktober 2000 ter gelegenheid van het 80-jarig bestaan van de Surinaamse Voetbalbond het Suriname Stadion tot André Kamperveen Stadion omgedoopt.

Op dezelfde dag werd ook een door Erwin de Vries ontworpen standbeeld van André Kamperveen onthuld bij het bondskantoor. André Kamperveen wordt nationaal herdacht als één van de vijftien helden van de democratie.